Dzień po rezygnacji Élisabeth Borne, we wtorek zintensyfikowały się rozmowy w sprawie powołania nowego gabinetu. Głównym kandydatem na premiera był dotychczasowy minister edukacji Gabriel Attal i niespodzianki nie było.
Attal otrzymał nominację i będzie to pierwszy oficjalnie „tęczowy” premier Republiki. Jest homoseksualistą i żyje w oficjalnym związku ze Stephanem Sejourne, innym politykiem obozu prezydenckiego, eurodeputowanym i szefem frakcji Renev. Wśród różnych działań można się spodziewać ofensywy ideologii LGBT.
Na antenie LCI, Guillaume Roquette, dyrektor redakcji „Le Figaro” mówił, że ta nominacja związek z preferencjami seksualnymi ministra. Twierdził, że „motywacją Emmanuela Macrona do wyboru Gabriela Attala będzie w szczególności jego homoseksualizm”.
„Zawsze wyjaśniał, że homoseksualizm jest częścią jego życia i tak było. To jeden z elementów m.in. tego, jaki mógłby być wybór premiera. Jedną z osi Emmanuela Macrona jest emancypacja i fakt, że musimy mieć swobodę wyboru własnego życia. A Gabriel Attal w swoim życiu, poprzez swoje wybory i orientację seksualną, byłby dla Emmanuela Macrona jednym z symboli jego modelu” – padło na antenie, ale ten fragment został później usunięty.
Élisabeth Borne to b. socjalistka i była premierem przez 2 lata. Prezydent Macron najwyraźniej uznał, że remanent rządu da szansę na nowe rozdanie. Macron nie ma większości w parlamencie.
Borne zarzucano chaos rządzenia i była nazywana „Madame 49,3”, co odnosiło się do paragrafu pozwalającego narzucać pewne ustawy poza parlamentem. Przeciw niej złożono też najwięcej wniosków o wotum nieufności wobec premiera w V Republice.
Gabriel Attal trafia na niezbyt stabilną sytuację polityczną, m.in. na ostre dyskusje i spory wokół ustawy imigracyjnej, o której losie ma rozstrzygnąć Rada Konstytucyjna.
„Le Figaro” pisze o złożeniu „ofiary” w postaci premier Borne, która ma zaspokoić vox populi. Przypomina, że takie pierwsze poświęcenie premiera w powojennej Francji nastąpiło w roku 1962. „Ofiarą ekspiacyjną” był wówczas Michel Debré, zwolniony ze stanowiska premiera przez generała de Gaulle’a, ponieważ nie zgadzał się z niepodległością Algierii i Porozumieniami z Evian. Tam jednak chodziło o różnice poglądów. Później premierzy byli już tylko wymieniani jako zużyte „zderzaki”.
Dla prezydenta wymiana premiera to zawsze szansa na „nowe rozdanie” i pokazanie ludziom czegoś nowego, dania impulsu reformom i zyskanie czasu w postaci efektu „nowego” premiera. Attal działał w Partii Socjalistycznej, później dołączył do partii LREM Macrona. W 2017 uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego po raz pierwszy.
W latach 2018–2020 był sekretarzem stanu przy ministrze edukacji i młodzieży, do 2022 robił to samo przy premierze zajmując jednocześnie stanowisko rzecznika prasowego rządu. W rządzie Borne odpowiadał za rachunki publiczne, a później za edukację. Jest politykiem dość popularnym. M.in. za to, że jako minister edukacji zakazał noszenia islamskich sukni i zapowiedział wprowadzenie mundurków.
Gabriel Attal possible futur Premier ministre suite à son homosexualité ? La séquence de LCI fait scandale https://t.co/YDVQ7D3q59 pic.twitter.com/mmvWDSB4Hh
— Tribunal du net (@Letribunaldunet) January 9, 2024
