Kilkunastu europejskich przywódców spotyka się w niedzielę 2 marca w Londynie, aby omówić przyszłość Ukrainy w kontekście katastrofalnego spotkania prezydentów USA i Ukrainy. Oficjalnie „Europa” popiera Zełenskiego, ale nikt nie ukrywa, że ma ograniczone możliwości wspierania dalszej wojny, a media piszą, że nowa sytuacja „rodzi pytania o przyszłość”.
Francuskie media prezentują sporą rozpiętość opinii. Od tytułów – „Rozpoczęła się era hańby”, po konstatację, że sama „Europa znalazła się pod ścianą”. Jest to jednak raczej mur nie egzekucji, ale… lamentacji.
Publiczne media francuskie budują dość dziwną narrację o tym, że „Europa Środkowo-Wschodnia pogrąża się w pokojowej, demokratycznej i proeuropejskiej aksamitnej rewolucji”. Powołują się tu na protesty w Bratysławie (Słowacja) i rzekomy bunt Węgrów. Przypominają też protesty w Gruzji, Serbii, Czarnogórze, twierdząc, że to szerszy proces poparcia dla UE. Wpisuje się tu i Polska, w której obalono władzę „eurosceptyków” z „nacjonalistycznego PiS”.
Powstaje podobno „Coś na kształt demokratycznej i bardzo proeuropejskiej fali oddolnych ruchów, na czele której stoi wykształcona młodzież, awangarda obywatelskiego nieposłuszeństwa” – twierdzi komentator francuskiego radia Bruno Cadène i dodaje, że „jednak reżimy autorytarne nie chcą oddawać władzy, a w Europie panuje duże napięcie”.
Wrzucanie do jednego worka sytuacji w tak różnych krajach i wysuwanie tez o jakiejś „aksamitnej rewolucji” jest bezsensowne, ale pokazuje uproszczony sposób myślenia w krajach Zachodu. Kiedy czyta się, że „fala nastrojów proeuropejskich nadal zalewa też region Kaukazu” – możną się uśmiechnąć. Dla przykładu Gruzja, czy Armenia bynajmniej nie tęsknią za euro-nowinkami w rodzaju ideologii LGBT,n czy regulacjami ich żywności, ale wykazują sentyment za Europą i wartościami, które Bruksela akurat likwiduje…