Naukowcy znaleźli pod lodem morskim Arktyki mikroorganizmy zdolne do wiązania azotu. Podważa to w mocny sposób dotychczasową klimatystyczną narrację, gdyż to one, a nie działalność człowieka staną się odpowiedzialne za nagłaśniane topnienie lodu w okolicach bieguna północnego.
Grupa naukowców opisała na sciencealert.com mikroorganizmy żyjące pod arktycznym lodem morskim w skrajnych warunkach. Badacze zidentyfikowali bakterie z kompletem genów do wiązania azotu.
Przez lata przekonywano, że takie procesy zachodzą głównie w ciepłych wodach tropikalnych. Tymczasem „Science Alert” wskazuje, że jest inaczej.
Trzonem odkrycia są tzw. niecyjanobakteryjne diazotrofy (NCD). To bakterie potrafiące wiązać azot, ale nie dokonują fotosyntezy. Zespół Lisy von Friesen z Uniwersytetu w Kopenhadze znalazł je w próbkach z centralnej Arktyki i części eurazjatyckiej.
– Uważano, że wiązanie azotu nie może zachodzić pod lodem morskim, ponieważ zakładano, że warunki życia dla organizmów wiążących azot są tam zbyt niekorzystne. Byliśmy w błędzie – stwierdziła von Friesen.
Największe zagęszczenie NCD odnotowano na obrzeżach lodu. To oznacza, że wraz z topnieniem lodu mikroorganizmów może przybywać. NCD to źródło azotu dla glonów, które z kolei są pożywieniem dla drobnych skorupiaków planktonowych i niewielkich ryb.
– Ponieważ glony stanowią podstawowe źródło pożywienia dla małych zwierząt, takich jak skorupiaki planktonowe, które z kolei są zjadane przez małe ryby, większa ilość glonów może negatywnie wpłynąć na cały łańcuch pokarmowy – przekonywała.
„Jeśli produkcja glonów wzrośnie, Ocean Arktyczny pochłonie więcej CO2, ponieważ więcej CO2 zostanie związane w biomasie glonów” – poinformowali naukowcy.
Z kolei „systemy biologiczne są bardzo złożone, więc trudno jest formułować pewne przewidywania, ponieważ inne mechanizmy mogą działać w przeciwnym kierunku”.
Badacze stwierdzają, że przyszłe symulacje klimatyczne powinny uwzględniać arktyczne wiązanie azotu i jego dynamikę.
„Topnienie lodu morskiego może bezpośrednio lub pośrednio stymulować wiązanie azotu” – wskazał zespół.
„W związku z tym zachęcamy do dalszych prac modelowych ukierunkowanych na wielkość i dynamikę wiązania azotu w Oceanie Arktycznym” – dodali naukowcy.
