Powodzie są jednymi z najtragiczniejszych katastrof naturalnych, które dotykają ludzi na całym świecie. Dziś wielu łączy je z globalnym ociepleniem, ale w historii ludzkości dochodziło do wielu tragedii wywołanych żywiołem wody. I to wtedy, gdy zmiany klimatu nie wymieniano w jednym szeregu jako przyczynę katastrofy. Poznajcie pięć największych niszczycielskich klęsk żywiołowych, które zapisały się na trwałe w pamięci i kronikach.
Powódź Huang He (Żółta Rzeka), Chiny, rok 1931
Powódź Huang He w 1931 roku to jedna z najtragiczniejszych powodzi w historii Chin. Obszar ten był już wcześniej narażony na powodzie ze względu na charakterystyczny dla rzeki Huang He obszar zalewowy, który stale się przemieszczał. W tym przypadku jednak powódź była szczególnie katastrofalna ze względu na skumulowanie opadów deszczu i topnienie górskich lodowców.
Szacuje się, że około 1,5 miliona ludzi straciło życie, a miliony zostały ranni lub zostali bez dachu nad głową. Setki miast i wiosek zostały zniszczone, a straty materialne były ogromne. Powódź miała również wpływ na chińską politykę i gospodarkę, prowadząc do zmian w zarządzaniu rzeką Huang He.
W wyniku powodzi Huang He doszło również do znaczących zmian w polityce chińskiego rządu. To wydarzenie przyczyniło się do zmiany podejścia do zarządzania rzeką Huang He i inwestycji w systemy ochrony przeciwpowodziowej. Po tej katastrofie podjęto kroki mające na celu kontrolowanie rzeki i minimalizowanie ryzyka powodziowego.
Powódź Missisipi, USA, rok 1927
Powódź Missisipi w 1927 roku była wynikiem rekordowych opadów deszczu na obszarze dorzecza rzeki Missisipi. Woda wylała z brzegów, tworząc ogromne jeziora i zalane obszary, szczególnie w stanie Luizjana. Powódź ta dotknęła obszarów południowych Stanów Zjednoczonych, w tym Luizjanę, Arkansas, Missisipi i Tennessee.
Skutki powodzi były katastrofalne: tysiące ludzi straciło życie, a dziesiątki tysięcy zostały ewakuowane lub pozostawały bez dachu nad głową. Wielu Afroamerykanów zostało zmuszonych do pracy na wałach przeciwpowodziowych jako część programu pracy przymusowej, co dziś wywołało kontrowersje.
W następstwie tej powodzi w USA powstała Federalna Służba Zarządzania Katastrofami (Federal Emergency Management Agency – FEMA), która zajmuje się zarządzaniem kryzysowym i reagowaniem na katastrofy naturalne.
Powódź w Indiach, Bangladeszu i Nepalu, rok 1993
To jedna z największych katastrof naturalnych, jakie dotknęły te kraje. Powódź była spowodowana przez ulewy monsunowe, które spadły na północno-wschodnie Indie w ostatnim tygodniu lipca 1993 roku. Według źródeł, opady sięgnęły 990 mm, podczas gdy średnia roczna dla tego regionu wynosi około 300 mm.
Woda zalała miliony hektarów upraw, zniszczyła domy, drogi, mosty i linie energetyczne. Ponad 12 tysięcy ludzi straciło życie, a około 30 milionów zostało poszkodowanych lub bezdomnych. Powódź dotknęła także Bangladesz i Nepal, gdzie zginęło kolejne kilkaset osób i zalanych zostało ponad 2 miliony hektarów ziemi.
Powódź wywołała wiele problemów humanitarnych i społecznych. Brakowało czystej wody, żywności, lekarstw i schronienia. Wiele osób cierpiało na choroby zakaźne, takie jak cholera, dyzenteria czy malaria. Niektóre obszary były odcięte od pomocy z powodu uszkodzenia infrastruktury lub braku środków transportu.
Powódź Mozambiku, rok 2000
W lutym i marcu 2000 roku Mozambik zmagał się z jedną z największych powodzi w swojej historii. Katastrofalna w skutkach powódź spowodowana była obfitymi opadami deszczu, które trwały przez pięć tygodni. Wszystkie główne rzeki na południu kraju wystąpiły z brzegów.
Skutki były katastrofalne – ponad milion ludzi zostało dotkniętych skutkami powodzi, 250 tys. osób straciło swoje domy, a liczba ofiar śmiertelnych przekroczyła 800 osób. Infrastruktura, wioski i miasta zostały zniszczone, a pomoc międzynarodowa była niezbędna do ratowania życia i niesienia pomocy ofiarom.
Powódź w Holandii, rok 1953
Powódź w Holandii w 1953 roku, znana również jako „Powódź Północna”, była spowodowana ciężkim sztormem, który podniósł poziom Morza Północnego. Woda przedostała się przez wały i tamy, zalewając obszary nisko położone na zachodnich wybrzeżach Holandii, Belgii i Wielkiej Brytanii.
Powódź ta była katastrofą narodową, która spowodowała śmierć ponad 1,8 tysiąca osób, a tysiące straciły swoje domy. To wydarzenie doprowadziło do znaczących inwestycji w systemy ochrony przeciwpowodziowej w Holandii i innych krajach na obszarze Morza Północnego. Holandia wdrożyła program budowy wyższych i bardziej wytrzymałych wałów przeciwpowodziowych, który stanowił model dla innych państw regionu.