Francuski polityk i publicysta żydowskiego pochodzenia, Eric Zemmour opublikował książkę, której tytuł można przetłumaczyć na polski jako „Kości nie zostały rzucone” (wydawnictwo Fayarda). Prezes prawicowej partii Reconquête! dzieli się swoją wizją judeo-chrześcijaństwa i opowiada się za Francją wiary i tożsamości katolickiej.
Z tej okazji Zemmour udzielił wywiadu tygodnikowi „Valeurs”, w którym zawarł wiele ciekawych uwag dotyczących sytuacji we Francji. Krytykuje m.in. „przeciętność” tubylczej klasy politycznej i wzywa do przeprowadzenia przedterminowych wyborów prezydenckich. Twierdzi, że „jeśli chodzi o politykę francuską, znajdujemy się w sytuacji bardzo podobnej do tej z czasów Czwartej Republiki – niestabilność rządu i centrowe koalicje u władzy, które już niczego nie kontrolują i nie są decyzyjne”.
W kontekście problemów międzynarodowych, Zemmour proponuje cofnięcie się do XIX wieku, do konfrontacji między imperialną potęgą morską (wtedy Zjednoczonym Królestwem Brytyjskim, dziś Stanami Zjednoczonymi), a imperialną potęgą kontynentalną, będącą w trakcie pełnej ekspansji przemysłowej, co zagrażało pozycji handlowej i geostrategicznej potędze morskiej Brytyjczyków (wówczas chodziło o Niemcy, a dziś Chiny), „z tą tylko różnicą – choć nie bez znaczenia – że dzisiejsze imperia posiadają bomby atomowe, co powstrzymuje je od wejścia na drogę prowadzącą do wojny na wzór tej z lat 1914–1918”.
Wracając do Francji, Zemmour twierdzi, że „obserwujemy spadek standardów we wszystkich zawodach, wynikający z upadku systemu edukacji”. Jego partia Reconquête! postuluje tu „konieczność powrotu do podstaw francuskiego systemu szkolnictwa”.
Porusza też temat „islamo-lewicowoci”, widoczny w lewicowej partii La France Insoumise, która stała się „partią cudzoziemców”. Padają tu przykłady historyczne – od biskupa Cauchona, który wydał Joannę d’Arc Anglikom na stos, przez kolaborantów z czasów II wojny światowej, aż po protestantów, którzy prosili angielską flotę o pomoc w walce z królem i katolikami, a nawet arystokratów walczących w armii wrogów Napoleona.
O powstaniu swojej partii Reconquête!, Zemmour mówi, że „ma na celu zjednoczenie wszystkich Francuzów: chrześcijan, Żydów, ale także osób o innym pochodzeniu, które jednak pragną, aby Francja pozostała Francją, krajem o tożsamości chrześcijańskiej”.
Najnowsza książka polityka powstała na podstawie artykułu zamówionego przez amerykański magazyn, który poprosił o odpowiedź na pytanie: „Jak chrześcijaństwo może zostać ocalone w Europie?”. Autor zauważa, że mamy już do czynienia ze „starciem cywilizacji toczącym się na wszystkich frontach, a człowiek Zachodu wycofuje się ze swojej tożsamości, bo ta opiera się na chrześcijaństwie”.
Zemmour przyznaje, że jego „widza o teologii chrześcijańskiej jest dość ograniczona”, ale dodaje „historia religii zawsze mnie fascynowała., a z biegiem lat zrozumiałem, że wszystko, co kocham we francuskiej kulturze – literatura, malarstwo, muzyka, architektura – ma chrześcijańskie korzenie. (…) uświadomiłem sobie, że to właśnie Kościół przyniósł mi wszystkie cuda kultury, którymi mogłem się cieszyć, nigdy się nimi nie nużąc – kościoły, witraże, malarstwo, muzykę, literaturę, ale także prawo, państwo, szkoły, opiekę nad najsłabszymi, ideę wolnej jednostki”…
Na pytanie czy sam powrót chrześcijaństwa może uratować Francję?, polityk odpowiada, że „starcie cywilizacji, przepowiedziane przez Samuela Huntingtona, jest cechą charakterystyczną XXI wieku, ale aby stawić opór w wojnie toczonej przeciwko niemu na wszystkich frontach, człowiek Zachodu musi wejść w swoją tożsamość…”. „Kościół ukształtował Francję i Europę. Bez chrześcijaństwa Francja nie byłaby już Francją, a ja chcę nadal mieszkać we Francji” – kończy wywiad Eric Zemmour.
Źródło: Valeurs
