Warszawska Strefa Czystego Transportu (SCT) funkcjonuje już osiem miesięcy. Jak wynika z danych udostępnionych przez TVN24, straż miejska odpowiedzialna za egzekwowanie nowych przepisów nie wystawiła ani jednego mandatu za nieuprawniony wjazd do SCT.
Warszawska Strefa Czystego Transportu od początku budziła kontrowersje. Dla jednych była symbolem walki o czystsze powietrze, dla innych – kolejnym przejawem niepotrzebnej ingerencji państwa w życie obywateli. Po ośmiu miesiącach funkcjonowania SCT trudno oprzeć się wrażeniu, że projekt ten jest bardziej pokazem politycznej woli niż realnym rozwiązaniem rzekomych problemów ekologicznych.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, pojazdy niespełniające norm ekologicznych mogą wjechać do strefy cztery razy w ciągu roku bez konsekwencji. Dopiero piąty wjazd skutkowałby mandatem w wysokości 500 zł.
Straż miejska, odpowiedzialna za kontrolowanie pojazdów wjeżdżających do SCT, przez pierwsze miesiące dysponowała jedną kamerą rejestrującą. W efekcie kontrola była mocno ograniczona – patrol mógł monitorować jedynie wybrane miejsca wjazdu do strefy. Do końca 2024 roku zarejestrowano 64,4 tys. pojazdów wjeżdżających do SCT, z czego 740 nie spełniało wymagań. Jednak żaden z tych pojazdów nie przekroczył limitu czterech wjazdów rocznie, co oznaczało brak podstaw do wystawienia mandatów.
Na początku 2025 roku straż miejska otrzymała drugą kamerę, co pozwoliło na bardziej efektywne kontrole. W ciągu dwóch pierwszych miesięcy tego roku skontrolowano aż 100 tys. pojazdów, z czego 777 nie spełniało norm ekologicznych. Mimo to, podobnie jak wcześniej, żaden z tych pojazdów nie naruszył limitu czterech wjazdów.
Miasto od początku zapowiadało zamiar wykorzystania miejskiego monitoringu do kontroli strefy, jednak realizacja tego pomysłu napotyka na przeszkody prawne i organizacyjne.
STC to przykład nadgorliwości regulacyjnej, która zamiast rozwiązywać problemy, tworzy nowe. I generuje koszty – zakup kamer, organizacja patroli, administracja całym projektem. To klasyczny przykład marnotrawienia zasobów w imię ideologii.