Na dziedzińcu i wewnątrz katedry Notre-Dame w Paryżu kilka tysięcy wiernych było obecnych w piątek 13 grudnia, by być świadkami powrotu Świętej Korony do katedry. To jedna z najcenniejszych relikwii odnowionej i odrestaurowanej świątyni paryskiej.
Przedmiot kultu umieszczano uroczyście w relikwiarzu. Procesji towarzyszyły duże emocje wiernych. Święta Korona została przywieziona z Orientu w XIII wieku przez króla Ludwika Świętego pod koniec jednej z jego wypraw krzyżowych. Relikwia znajduje się pod nawą główną katedry Notre-Dame.
„Spinea corona” to jeden z symboli męczeństwa Jezusa Chrystusa. Jej relikwie były przechowywane w katedrze Notre-Dame w Paryżu. Jest to obręcz o średnicy około 21 cm i ma formę splecionych uschniętych gałązek.
Według Biblii korona cierniowa upleciona została przez żołnierzy Poncjusza Piłata prawdopodobnie z rośliny Ziziphus spina-christi. Korona cierniowa towarzyszyła Jezusowi w drodze krzyżowej i w czasie śmierci. Według tradycyjnych przekazów po zdjęciu z krzyża korona została zabrana przez jednego ze świadków.
Koronę podobno odnalazła i zabezpieczyła cesarzowa Helena, matka Konstantyna Wielkiego. Inna wersja twierdzi, że po pogrzebie Jezusa Chrystusa koronę miał zabrać jeden z uczniów obecnych przy złożeniu jego ciała do grobu. W Jerozolimie relikwia korony cierniowej czczona była w początkach V wieku według świadectwa biskupa Paulina z Noli.
W 593 roku ciernie oglądał w Jerozolimie Grzegorz z Tours. W 1063 korona trafiła do Bizancjum. W 1239 roku łaciński cesarz Konstantynopola Baldwin II de Courtenay oddał za udzieloną mu pomoc finansową w wysokości 135 tysięcy liwrów, koronę cierniową królowi Francji Ludwikowi IX.
,Francuski monarcha polecił zbudowanie dwupoziomowej kaplicy Sainte-Chapelle do przechowywania relikwii patronów Francji (dolna kaplica) i korony Chrystusowej (kaplica górna). Przez całe średniowiecze miała miejsce praktyka wyrywania z niej cierni i ich translacji do nowych kościołów. Dlatego obecna korona jest pozbawiona cierni.
Podczas rewolucji francuskiej korona została przeniesiona do Biblioteki Narodowej. Po podpisaniu konkordatu w 1801 roku została wraz z pozostałymi relikwiami przekazana arcybiskupowi Paryża i złożona 10 sierpnia 1806 w skarbcu katedry Notre Dame. Od tego czasu relikwie pozostają pod opieką kanoników Kapituły Bazyliki Metropolitańskiej i strzeżone są przez Rycerzy Świętego Grobu Bożego. W każdy pierwszy piątek miesiąca oraz każdy piątek Wielkiego Postu korona jest udostępniana wiernym podczas specjalnych ceremonii.
Botanicy, którzy badali paryską relikwię, stwierdzili, że obręcz korony o średnicy około 21 cm wykonana została z situ bałtyckiego (Juncus balticus), rosnącego we wschodnich rejonach Morza Śródziemnego. Znacznie trudniej przedstawia się sprawa identyfikacji cierni. Według obliczeń botaników czepiec musiał mieć 50 do 60 kolców (niektóre są także jako relikwie w Polsce).
Na płótnie Całunu Turyńskiego widać liczne wypływy krwi na czaszce. Zostały one spowodowane przebiciem naczyń krwionośnych na głowie przez kolce korony cierniowej. Chirurdzy naliczyli 13 ran na czole oraz 20 z tyłu głowy spowodowanych przez kolce cierni, ale przypuszczają, że mogło być ich około 50.
Katedra płonie w Wielki Poniedziałek. W skarbcu katedralnym znajduje się Korona Cierniowa, fragment Krzyża Świętego i jeden z gwoździ. pic.twitter.com/W90UpsZrSi
— KSIĄŻĘ PÓŁKRWI (@batofthedungeon) April 15, 2019
Źródło: Famille Chretienne