Rada nadzorcza spółki Polskie Porty Lotnicze odwołała Stanisława Wojterę z funkcji prezesa. Nowa władza usuwa z państwowych posad ludzi kojarzonych z władzą poprzednią. Wojtera, zanim zajął się zarabianiem publicznych pieniędzy, działał w środowisku wolnościowym. Przez blisko trzy lata był prezesem Unii Polityki Realnej.
„29 lutego 2024 r. Rada Nadzorcza spółki Polskie Porty Lotnicze S.A. podjęła uchwały o odwołaniu Pana Stanisława Wojtery, Prezesa Zarządu Spółki i Pana Witolda Janiszewskiego, Członka Zarządu ds. korporacyjnych” – poinformowały w komunikacie Polskie Porty Lotnicze.
Jak dodano, w zarządzie spółki pozostała Monika Niewczas.
„Rada nadzorcza Spółki delegowała Pana Łukasza Chaberskiego, Przewodniczącego Rady Nadzorczej PPL S.A. do czasowego pełnienia funkcji Prezesa Zarządu” – podano.
Jednocześnie rada nadzorcza podjęła uchwałę w sprawie wszczęcia postępowania kwalifikacyjnego na stanowiska: prezesa i członka zarządu PPL S.A.
Stanisław Wojtera – powiązania z polityką
Wojtera kojarzony jest jako „człowiek” Marcina Horały, polityka PiS rzuconego na odcinek CPK, oraz Rafała Milczarskiego, który pod rządami PiS kierował LOT-em. Prezesem PPL był od października 2020 r., w międzyczasie przekształcając Przedsiębiorstwo Państwowe „Porty Lotnicze” w obecnie funkcjonującą spółkę akcyjną Polskie Porty Lotnicze, która weszła w skład grupy kapitałowej Centralnego Portu Komunikacyjnego. Przed objęciem prezesury pełnił funkcję pełnomocnika zarządu CPK ds. infrastruktury Lotniska Chopina. Nadzorował wówczas projekt dotyczący optymalnego wykorzystania infrastruktury stołecznego portu na Okęciu w świetle rządowej koncepcji budowy CPK.
Wcześniej pracował m.in. jako rzecznik prasowy Telewizji Polskiej, w Biurze Reklamy TVP, w Polskiej Organizacji Turystycznej, w Polskim Instytucie Sztuki Filmowej, był także odpowiedzialny za komunikację Polskiego Holdingu Obronnego.
Zanim zaczął przyjmować państwowe posady, był związany ze środowiskiem wolnościowym. Od 1995 roku należał Unii Polityki Realnej, zakładanej m.in. przez Janusza Korwin-Mikkego, Stanisława Michalkiewicza czy Stefana Kisielewskiego. Był jednym z założycieli wolnościowego Stowarzyszenia KoLiber. W latach 2002-2005 pełnił funkcję prezesa UPR, a w 2004 roku bez powodzenia ubiegał się o mandat europosła.
W latach 2002-2010 był radnym Warszawy. W pierwszych wyborach kandydował z list PiS jako przedstawiciel UPR. Pierwotnie mandatu nie uzyskał, bo wyprzedziła go 19-letnia Hanna Dąbrowska, także związana z UPR, która jednak dość szybko zrzekła się mandatu na rzecz Wojtery. W wyborach samorządowych cztery lata później startował już jako kandydat PiS i uzyskał reelekcję.
